Jojanneke had zich maandenlang voorbereid op een natuurlijke en zachte geboorte. Ze zag het al helemaal voor zich: een rustige bevalling, haar kindje direct op haar borst, de eerste voeding in een warme, liefdevolle bubbel. Maar de realiteit was anders. Haar bevalling duurde 32 uur en eindigde in een spoedkeizersnede. Wat een magisch moment had moeten zijn, werd overschaduwd door paniek, uitputting en het gevoel dat haar lichaam haar in de steek had gelaten.
Na de keizersnede lag ze in bed, overmand door emoties en fysieke pijn. Haar kindje lag in een couveuse, terwijl zij niet eens de kracht had om op te staan en naar hem toe te gaan. De borstvoeding kwam moeizaam op gang, ondanks haar inspanningen. Ze voelde zich tekortschieten, alsof ze haar baby niet de zachte landing had kunnen geven die ze hem zo had gewenst. De gedachten bleven malen: Had ik iets anders kunnen doen? Heb ik gefaald als moeder?
De weken na de bevalling waren zwaar. Slapeloze nachten, fysieke pijn en een constante stroom van negatieve gedachten maakten dat ze zich steeds verder van zichzelf en haar kindje voelde verwijderen. Ze kon niet genieten, niet echt aanwezig zijn. De beelden van de operatiekamer, de felwitte lampen, de stemmen van de artsen – ze bleven haar achtervolgen, keer op keer.
Toen ze bij Postpartum Centrum NL terechtkwam, had ze weinig hoop dat praten iets zou veranderen. Maar stap voor stap kon ze haar gedachten ordenen. Ze leerde begrijpen dat haar gevoelens normaal waren, dat ze niet de enige moeder was die worstelde met deze emoties. Het benoemen van haar schuldgevoelens, het doorgronden van haar angsten en het delen van haar verhaal brachten langzaam verlichting.
Door EMDR-therapie kon ze de meest beladen beelden van haar bevalling verwerken. De intense emoties die aan die herinneringen kleefden, begonnen minder overweldigend te voelen. Ze kon terugdenken aan de bevalling zonder direct in paniek te raken. Dat gaf haar rust, maar vooral: ruimte. Ruimte in haar hoofd en hart om weer écht aanwezig te zijn bij haar kindje.
Het moment dat ze voor het eerst zonder tranen over haar bevalling kon praten, voelde als een overwinning. Ze besefte dat het geen falen was, maar een krachtig bewijs van haar doorzettingsvermogen. Ze had haar kindje op de wereld gebracht, op haar manier. Niet zoals gepland, maar wel met liefde, strijd en eindeloze toewijding. En dat was meer dan genoeg.
Voor moeders die hetzelfde meemaken als zij, wil Jojanneke één ding meegeven: Je hebt niet gefaald. Je hebt het op jouw manier gedaan, en dat is waardevol. Iedere bevalling is een echte bevalling. Hulp vragen is geen zwakte, maar een kracht. En je hoeft het niet alleen te doen.
Bij Postpartum Centrum NL helpen we moeders zoals Jojanneke om hun bevallingservaring te verwerken en ruimte te maken voor het moederschap, zonder de last van schuld en verdriet. Lees hieronder wat we voor je kunnen betekenen.
